In de vorige blog hebben we gebruik gemaakt van een carbonvilt, waarbij we een vrij beperkt resultaat kregen. Na meer onderzoek kwamen we erachter dat we het verkeerde soort carbonvilt gebruikten, namelijk een gegraphiteerd vilt in plaats van geactiveerd vilt.
Als alternatief voor een vilt hebben we een setup geprobeerd met geactiveerd koolstofpoeder, dat we met zout water hebben gemengd tot een pasta. Onze nieuwe ingrediënten zijn als volgt:
Ingrediënten:
- 100 ml water
- 4 theelepels zout
- Geactiveerd koolstofpoeder
- 2 grafietplaten
- Nafion-membraan
Stap 1: De Zoute Oplossing
We begonnen met het eenvoudigste deel: het maken van een zoutoplossing. We mengden 4 theelepels zout in 100 ml water. Door goed te roeren ontstond een uniforme oplossing, die de basis vormt van onze zoutwaterbatterij.
Stap 2: Het Carbonvilt vervangen door geactiveerde koolstofpasta
Het carbonvilt hebben we vervangen door een koolstofpasta. Beide grafietplaten zijn voorzien van een laagje van deze pasta. Voor de rest bleef de cel hetzelfde als de vorige keer.
Stap 3: Het Nafion-membraan
We hebben dit keer geëxperimenteerd met verschillende varianten van het membraan. In de vorige blog hebben we gebruik gemaakt van een Nafion N117-membraan. Dit keer hebben we ook getest met een Nafion NR211-membraan, dat zeven keer zo dun is en in theorie snellere reacties mogelijk maakt.
Door deze aanpassingen hopen we verbeterde resultaten te bereiken in onze zoutwaterbatterij-experimenten.
Het Resultaat:
In tegenstelling tot de vorige keer, hebben we de LED nu niet slechts een seconde kunnen laten branden, maar enkele minuten! Het was duidelijk te zien aan het voltage hoe 'vol' de batterij was, en hoe snel hij oplaadde en ontlaadde.
Al met al een prachtig resultaat, en we bereiden ons nu voor op de volgende stap: een cel met flow-opstelling!
Reactie plaatsen
Reacties